Ani się obejrzeliśmy, a jubileusz 95-lecia PŁOMYCZKA osiągnął półmetek. Ciągle napływają do redakcji życzenia z całej Polski, a ostatnio także z Europy i Ameryki Północnej.

    - Mieszkamy w Chicago od 20 lat. Tu urodziły się nasze dzieci, które czują się Amerykanami. Bardzo dbamy jednak o to, aby nie zapomniały polskiego języka, aby znały historię kraju swoich rodziców. Zwyczaje i kulturę swoich przodków. Niedawno, dzięki naszej rodzinie w Polsce otrzymaliśmy czwarty, tegoroczny numer "Płomyczka", z którego dowiedzieliśmy się o jubileuszu czasopisma, o tym, że bieżący rok jest rokiem Piotra Skargi, przypomnieliśmy sobie Marię Kownacką i jej „Plastusiowy pamiętnik", a także skrzata Hałabałę, który towarzyszył naszym dziecięcym troskom i radościom. Spodobało nam się, że „Płomyczek" nie jest zaściankowym pisemkiem, o czym świadczy choćby korespondencja pt. „Przystanek Alaska", czy wiele interesujących ciekawostek ze świata. Pośmialiśmy się z dowcipów, nadsyłanych przez czytelników. Postanowiliśmy zaprenumerować Wasze czasopismo dla naszej córki Susany. Syn Matthew ma 18 lat, będzie więc czytelnikiem dochodzącym, ale Zuzia poćwiczy na „Płomyczku" umiejętność posługiwania się językiem polskim.
    Życzymy całej redakcji wielu długich lat w dobrej kondycji.
                                                                                    Maria i Stefan Dull

    Witaj Płomyczku! Mam 13 lat. Piszę do Ciebie z miasta Aberdeen. To trzecie co do wielkości miasto w Szkocji. Często bywa nazywane granitowym, bo większość starych kamienic zbudowana jest z granitu. Ma bardzo ciekawą historię. Jest dużym portem rybackim, śledzie są u nas tanie i chętnie jedzone. W Aberdeen urodziła się też znana wokalistka Annie Lenox, nie wiem czy w Polsce jest lubiana. Przyjechałam tu z rodzicami 5 lat temu i przez te wszystkie lata towarzyszy mi PŁOMYCZEK, dzięki mojej Babci, która wysyła rodzicom różne polskie gazety, a dla mnie zamówiła Wasze pisemko. Cieszę się, że „Płomyczek" choć ma tyle lat, wcale się nie starzeje. Babcia mówiła mi, że sama wychowała się na „Płomyczku" i takiej gazetce „Świat młodych".
    Lubię Cię „Płomyczku" i życzę 200 lat!
                                                                       Ania Malanowska z rodzicami

    Za wszystkie cieple, serdeczne życzenia i dobre słowa pod naszym adresem pięknie dziękujemy państwu Jadwidze i Grzegorzowi Radziejom ze Świętochłowic, Małgorzacie i Jędrzejowi Lipskim z Tarnowa, Grażynie i Dariuszowi Gościelakom ze Szczecina, Marii i Józefowi Pluświak z Krakowa, a także naszym nastoletnim Czytelnikom: Ani Bernaś z Radomia, Paulinie i Oli Kordek z Warszawy, Marysi Mikulskiej z Zabrza, Dorocie Gaś z Poznania, Elce z Pomiechówka, Grześkowi i Radkowi, Jasiowi z Puszczykowa. Pani podpisująca się M.S. napisała w e-mailu tak:
    „Jestem już po sześćdziesiątce, jednak hasło „Płomyczek" wzbudza we mnie jak najlepsze emocje. To właśnie to czasopismo od wczesnego dzieciństwa kształtowało moją wrażliwość na literaturę. Trafiło pod strzechy mojego wiejskiego domu i było wtedy jedynym oknem na świat. Z wypiekami na twarzy czekałam na każdy najnowszy numer... Dziękuję Ci „Płomyczku" i życzę 100 lat!"
    Czy trzeba dodawać, że to krótkie przesłanie wzbudziło w zespole redakcyjnym wielkie wzruszenie? Najlepiej bowiem zaświadcza, jak od wielu, wielu lat PŁOMYCZEK towarzyszył wszystkim polskim dzieciom, które dziś już dorosłe zachowały o nim dobre wspomnienia.
    Podobny w tonie list przysłała nasza wieloletnia, wierna współpracowniczka,
pani Halina Cieszkowska:
    „Dawno, dawno temu, gdy byłam zapracowaną mamą dwojga małych dzieci, moim jedynym „okienkiem" na świat były Świerszczyk i Płomyczek, a właściwie ówczesna redakcja, która zatrudniła mnie w ten sposób, że mogłam pracować w domu, przygotowując odpowiedzi na listy czytelników. Od tego czasu przeszłam długą drogę, ale lat temu paręnaście moje nazwisko znalazło się w stopce redakcyjnej, w dziale: stale współpracują. Poczytuję to sobie za zaszczyt i cieszę się, że mogę od czasu do czasu wspomóc Cię Płomyczku moimi tekstami i radować się z Twojego istnienia. Oby jak najdłużej!"

    Pani Halina dolączyła do listu wiersz, napisany specjalnie na jubileusz:

PŁOMYCZKU!
Z tobą dziś moja komitywa
To już naprawdę stare dzieje.
Z Tobą rozpoczynałam życie,
A dzisiaj z Tobą się starzeję.

Chciałabym Cię uściskać czule
Tak, jak się tuli kogoś z bliskich
I Twą redakcję wraz Z drukarnią
I pracowników tychże - wszystkich.

Wiem, że Twój płomień wszak nie parzy
I nie poraża światła siłą,
Bo to jest wyjątkowy płomyk
Jego się ciepłem ogrzać miło.

Wiem - póki jeszcze świecisz - w kraju
Nie będzie ni tak źle, ni marnie.
Wychowasz nowe pokolenia,
Które pragmatyzm nie zagarnie.

I każde dziecko zawsze będzie
Dumne z dokonań swego kraju
I bohaterów narodowych,
Polskich tradycji i zwyczajów.

Pięć zwrotek - to już chyba starczy
Już więcej dodać mnie nie korci.
Mam chęć już usiąść przy herbatce
Urodzinowy „wcinać" torcik.

    Pani Halino, dziękujemy z całego serca, za wszystkie wierszowane utwory, którymi obdarowuje Pani PŁOMYCZEK". Zapraszamy do redakcji na herbatę i torcik!

A na zakończenie piękne życzenia, jakie nadeszły z Publicznej Szkoły Podstawowej im. św. Jacka w Staniszczach Małych-Spóroku,
gdzie od lat istnieje KLUB PRZYJACIÓŁ PŁOMYCZKA, który wspaniale prowadzi
pani Agnieszka Jańczak. Motto życzeń brzmi:
    „To, co możesz uczynić, jest tylko maleńką kroplą w ogromie oceanu, ale jest właśnie tym, co nadaje znaczenie Twojemu życiu".
    I dalej: „Dla pana Janusza Sapy i redakcji PŁOMYCZKA. Za dobre serce,
które pochyla się nad tymi, którzy potrzebują pomocy, za wrażliwą duszę,
która przynagla do czynienia dobra, za bezinteresowną pomoc i życzliwość serdeczne wyrazy podziękowania składa dyrektor Szkoły mgr Karina Wacławczyk oraz społeczność szkolna PSP Staniszcze Małe-Spórok.

    Bardzo miło jest czytać takie słowa, bo wyzwalają w nas wiele pozytywnej energii i dopingują do redagowania jeszcze ciekawszego i lepszego PŁOMYCZKA.

                                                               DZIĘKUJEMY! Zespół redakcyjny